Tekst Dave Schut Beeld Anke Olthof
Meelopen met… dagelijks bestuurder Nicole Koks
‘Prachtige discussies en een voldaan gevoel’
Nicole Koks is sinds vorig jaar lid van het Dagelijks Bestuur van waterschap Drents Overijsselse Delta (WDODelta) voor BBB. Ze is niet alleen relatief nieuw, ze is met haar 35 jaar ook vrij jong. ‘Gemiddeld gezien zijn bestuurders over het algemeen mannen van middelbare leeftijd. Dus als er dan ineens een jonge vrouw bij komt, dan moet je eerst even kennismaken.’
We volgen haar op een donderdag, de dag is uitgekozen door Koks zelf. De dag begint op het hoofdkantoor van WDODelta in Zwolle, om 09.00 uur, met een vergadering. Koks gaat om tafel met vier collega’s. Twee beleidsmedewerkers, een manager strategie en ontwikkeling, en een bestuursadviseur. Koks beschouwt laatstgenoemde als haar onmisbare rechterhand. ‘De bestuursadviseur bewaart voor mij het overzicht,’ zegt ze. Onderwerp van gesprek deze ochtend is een zogeheten position paper, waarin het waterschap haar positie in de ruimtelijke ordeningsprocedure van gemeenten en provincies uiteenzet. Dit document moest worden aangepast naar aanleiding van de laatste Deltabijeenkomst. Het algemeen bestuur had feedback gegeven, en Koks controleert nu of die op- en aanmerkingen op de juiste manier zijn doorgevoerd. Er is dus genoeg te bespreken. Toch duurt de vergadering niet langer dan een uur. ‘Daar hebben we bewust voor gekozen,’ zegt Koks. ‘Zodat we het to the point houden. Want als we hier de hele ochtend voor uittrekken, dan blijven we maar discussiëren over wat er allemaal anders zou kunnen. Dat is funest voor de afhandeling van de belangrijkste punten.’
Omgevingsvisies
Dus op naar het volgende onderdeel van deze dag. Opnieuw staat er een bespreking op het programma, maar nu in een kleinere samenstelling. Koks neemt één-op-één met haar bestuursadviseur nog even wat zaken door. ‘Dit gesprek is zowel een terugblik op de vergadering van zojuist als een vooruitblik naar de rest van de week. En we zoomen daarnaast nog verder uit, naar wat er de komende periode allemaal gaat spelen, bijvoorbeeld binnen de provincies.’ Een van de agendapunten: de verschillende omgevingsvisies die nu worden gemaakt. Op dit dossier moeten de belangen van provincie en waterschap namelijk op elkaar worden afgestemd, benadrukt Koks. Ze hecht grote waarde aan de positie van waterschappen in de ruimtelijke ordening. ‘Dat is best een nieuwe aanpak, dus het maakt me soms een beetje een vreemde eend in de bijt.’ Anderhalf uur later, het is inmiddels 11.30 uur geweest, zit Koks in de auto. Lunchen gebeurt vandaag achter het stuur: een wit bolletje met kaas. ‘Lekker makkelijk,’ zegt ze. ‘En een bolletje kruimelt niet zo. Ik moet natuurlijk wel schone kleding houden, voor de rest van de dag.’
Telefoontjes tussendoor
Tussendoor pleegt ze ook nog wat telefoontjes, met zowel fractiegenoten en collega’s van andere fracties als ambtenaren. ‘De meeste telefoontjes doe ik op eigen initiatief. Ik wil dan toch even weten hoe alles ervoor staat. Dat betekent overigens niet dat ik op elk dossier alle inhoud nog eens wil horen. Het gaat er meer om dat ze aangeven of het werk op tijd af komt. Dan weet ik genoeg voor als iemand die vraag weer aan mij stelt.’ De reis gaat naar Assen, waar Koks rond 13.15 uur aankomt voor een gesprek over de Drents-Friese grensstreek. ‘We zijn de afgelopen periode met uiteenlopende organisaties bezig geweest met een landschapsvisie, in opdracht van de provincie Drenthe. Het gaat vooral om de kansen die er liggen voor de nationale parken in deze omgeving. De opdracht was in het kort om een soort inspiratiedocument te maken.’ Vandaag wordt die opdracht geëvalueerd, en dat gebeurt met een grote groep. Drentse gemeenten, Friese gemeenten, nationale parken, de provincies, Natuurmonumenten, Staatsbosheer, enzovoorts – alle betrokken organisaties zijn hier vandaag vertegenwoordigd.
‘Een vergadering duurt niet langer dan een uur’
Overleg en vergaderingen zijn een groot onderdeel van het werk van Nicole Koks
Hevige discussie
Er ontvouwt zich al snel een stevige discussie, omdat het opgeleverde document toch niet helemaal blijkt te zijn geworden wat in eerste instantie door de verschillende partijen was afgesproken. Koks blijft enigszins op de achtergrond, ze luistert vooral. ‘Het waterschap is in deze natuurlijk niet de opdrachtgever,’ verklaart ze na afloop. ‘Wij hebben vooral middelen beschikbaar gesteld. Als er kennis nodig is, springen wij bijvoorbeeld bij. Het voortouw ligt tijdens dit soort gesprekken bij de onafhankelijk voorzitter.’ Na de vergadering wordt deze onafhankelijk voorzitter door alle aanwezigen in het zonnetje gezet. Het is namelijk zijn laatste bespreking geweest, hij neemt afscheid. De voorzitter krijgt boeken en bloemen mee naar huis, en voordat hij vertrekt, houdt de afgevaardigde van Staatsbosbeheer een speech.
‘Lunchen gebeurt vandaag achter het stuur’
Op werkbezoek in Dalfsen
‘De echte overwinning moet nog komen’
Tevreden Rond 17.00 uur zit het afscheid – en ook de werkdag van Koks – erop. Ze moet alleen nog naar huis rijden, terug naar de omgeving Deventer, dat duurt zo’n anderhalf uur. Ook nu pakt ze haar telefoon om te bellen, maar dit betreft huishoudelijke zaken: ze spreekt haar man. Vervolgens neemt ze de tijd om de dag nog eens door te nemen in haar hoofd, vertelt ze. ‘Het is goed om nog even na te gaan wat ik allemaal gehoord en gezien heb vandaag. Zodat ik kan bepalen welke acties er morgen ondernomen moeten worden.’ Zo is ze al aan het bedenken hoe ze het vernieuwde position paper dat vanochtend werd besproken, zo goed en overtuigend mogelijk zal gaan voorstellen aan het Algemeen Bestuur. Al met al is Koks over deze dag zeer tevreden. ‘We hebben prachtige discussies gehad. We hebben nu voor onszelf helder gekregen dat we als waterschap nog meer ons best gaan doen om vooraf aan projecten duidelijk te maken wat ons belang is. Om onze kennis zo vroeg mogelijk te delen. En om ons uit te spreken als wij vinden dat voorstellen van andere organisaties onmogelijk zijn. De echte overwinning moet nog komen, als het Algemeen Bestuur zich hier ook in blijkt te kunnen vinden, maar voor nu heb ik alvast een voldaan gevoel.’
Softrock
Koks is niet alleen relatief nieuw als bestuurder, ze is met haar 35 jaar ook vrij jong. Daardoor duurde het even voordat ze gewend was aan haar plek. ‘Maar inmiddels gaat dat erg goed,’ zegt ze. ‘We zijn allemaal nauw bij elkaar betrokken en we durven kritisch te zijn. Gemiddeld gezien zijn bestuurders over het algemeen mannen van middelbare leeftijd. Dus als er dan ineens een jonge vrouw bij komt, dan moet je eerst even kennismaken. Maar vandaag is het bewijs dat dit de goede kant op gaat.’ Goed, genoeg over het werk gepraat. Tijd om tot rust te komen, want ook dat is van belang. Aan het eind van de werkdag luistert Koks graag naar muziek. Softrock, is een van haar voorkeuren. Geen Spotifylijstje, maar gewoon de radio aan. Radio JOE, een nieuwe zender. ‘Een soort Sky Radio, maar dan leuker,’ zegt ze lachend. Zo te zien heeft ze nu alweer ruim voldoende energie voor de volgende dag.