Hoe voelt een waterschap?

Bij een waterschap werken… Is dat niet heel saai? Zo’n overheid met bestuurders en ambtenaren die hele dagen overleggen en woorden opschrijven in dikke beleidsdossiers waar Japke-d. vervolgens pareltjes van jeukwoorden uit kan opdiepen? Nou… ja en nee! Het klopt dat vele waterschappers (ondergetekende incluis) hun dagen slijten op kantoren en waterschapshuizen. En dat er (heel) veel gepraat wordt. En dat er vele, vele woorden getikt worden, mails verstuurd, documenten opgesteld. Maar saai? Bijna nooit! Want het werk gáát echt ergens over. Die kantoormuizen van de waterschappen hebben die “binnen-tijd” graag over voor de onderwerpen waar ze mee bezig zijn. Hoe het waterbeheer in Nederland nog schoner, nog veiliger, nog beter, nog effectiever, nog duurzamer kan. Maar die vlammende passie en bevlogenheid worden pas echt tastbaar als ze zo af en toe dan toch “buiten-tijd” hebben. Een werkbezoek, een opening van een project, een dagje langs bij de mensen van de buitendienst, inspiratie opdoen bij collega’s van een ander waterschap of gewoon in de vrije tijd over een dijk wandelen. En dan… Dan beleven ze waar hun werk van het papier komt. Dan gaat het hart van elke waterschapper sneller kloppen en gaan hun zintuigen op scherp. Het geraas van water dat door een gemaal wordt gepompt. Het gekriebel aan je benen van een (bewust nog niet gemaaide) bloemrijke berm. Het getril van machines die grond omwoelen voor een dijkversterking. De vochtige lucht na een regenbui die netjes wegstroomt richting een waterberging. De frisse geur van een beek met helder water dat barst van krioelend waterleven. Ja, zélfs de o zo herkenbare geur van de rioolwaterzuivering. De waterschapper smult ervan! Zelfs de meest fanatieke papiervreter of overlegtijger doet het uiteindelijk daarvoor: de passie voor water. In Het Waterschap proberen we ook die balans te zoeken. Veel artikelen gaan over beleid, plannen, taaie dossiers en de politieke waan van de dag. Maar heel bewust wisselen we die af met de ‘beleving’ van het ‘echte werk’. In de rubriek Meelopen met… bijvoorbeeld. Waarin je als lezer een dagje meeloopt met een waterschapper en beleeft hoe zijn of haar dag eruitziet: soms binnen, maar vaak ook buiten. Met foto’s erbij. Helaas eendimensionaal, maar je kunt de geuren en sensaties er zo bij bedenken. Eén van onze redacteuren, die de afgelopen jaren onder (veel) meer de rubriek Waterkracht optekende, heeft helaas recent afscheid genomen. Haar favoriete klussen waren: op pad, “de echte wereld” in! Ik wil Marjan van Wijngaarden op deze plaats graag bedanken voor al haar mooie bijdragen. En ik roep alle collega-waterschappers op om (na het lezen van dit blad) weer eens zo’n “beleving” in te plannen, als dat enigszins kan. Trek eropuit! Sta met je laarzen in de klei. Want er gaat niets boven het voelen, ruiken, proeven en beleven van ons mooie waterwerk. Judith de Jong,  vormt samen met Jane Alblas de hoofdredactie van Het Waterschap